[คลายเครียด] นิยายหนุกๆๆ(มั่ง) 2

[elf_suju]

[ต่อจาก part ที่แล้วเลยนะ]

แต่พอตกเย็น ลีทึกก็แอบแวบหายไป หนีเฮจินมาทำงานพิเศษ
“ยายโง่!!!งานพิเศษของฉันสำคัญกว่ายัยขี้เอาแต่ใจอย่างเธอ!!บ๊ายบายสาวน้อย!!”ลีทึกรีบแจ้นออกไปจากโรงเรียนทันที โดยที่หารู้ไม่ว่า เฮจินแอบตามเขาไปติดๆ
“ไอ้บ้านี่สัญญาแล้วไม่เป็นสัญญา ฉันจะตามไปดูว่า ไอ้หมอนี่มันหนีไปทำอะไร ถึงไม่ยอมไปเที่ยวกับฉัน!!!”ว่าแล้วเฮจินก็ตามลีทึกไปจนถึงร้านสะดวกซื้อ เฮจินเห็นลีทึกเข้าไปก็สงสัยอย่างแรง
“หมอนี่เข้าไปทำอะไรในนี้หน่ะ ดูท่าทางกระตือรือร้นชอบกล”ว่าแล้วเธอก็เดินตามเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ แล้วก็เห็นลีทึกเข้าไปในห้องพนักงาน
“หมอนี่ทำงานที่นี่เหรอ?หน้าตาก็ดี ท่าทางก็ไม่จนซะหน่อย คงไม่ได้มาทำงานพิเศษหรอก มาหาแฟนมากกว่า คนที่มาดูแลฉัน ทำไมต้องเป็นแบบนี้กันทุกคนนะ”เฮจินงึมงำกับตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นคนที่มาเทคแคร์เธอกี่คน ต่างก็ชอบหนีเธอแบบนี้ประจำ ทำไมต้องหนีกันด้วยนะ เธอมักจะคิดอย่างไม่เข้าใจนัก
เฮจินแกล้งทำเป็นเดินดูของในร้านสะดวกซื้อ รอให้ลีทึกออกมา จะได้ด่าให้เช็ด แต่พอลีทึกออกมา เธอก็ต้องรีบหลบ เมื่อลีทึกออกมาพร้อมกับชุดพนักงานร้าน ที่กำลังใส่อยู่ ลีทึกทำงานที่นี่จริงเหรอเนี้ยะ!!มิน่า เขาถึงต้องรีบกลับทุกวันเลย
ฉันอาจจะมองคนในง่ายร้ายเกินไปก็ได้
ว่าแล้วเฮจินก็รอให้ลีทึกเผลอ เธอก็รีบเดินออกจากร้านทันที
======================================
หลังจากที่ลีทึกทำงานเศษเที่ยงคืนพอดี เขากำลังจะกลับบ้าน ในขณะที่เปิดประตูออกมาจากร้านสะดวกซื้อ ประตูก็ชนเข้ากับร่างๆหนึ่งเข้า เขามองดูดีๆ เป็นเฮจินที่นั่งสัปหงกอยู่ตรงนั้นเฮจินสะดุ้งตื่นทันที
“นี่!!เฮจิน!!เธอมานั่งอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่หน่ะ นี่!!เธอตามฉันมาเหรอ??”ลีทึกมองออย่างทึ่งๆ ยายบ้านี่ทำอะไรบ๊องๆไม่สมหน้าอีกแล้ว
“ใช่...ฉันรอนายตั้งแต่นายมาถึงนี่นั่นแหละ ไม่คิดว่าทำงานพิเศษจะนานขนาดนี้ ฉันหลับไปเหรอ? แล้วนี่กี่โมงแล้วเนี้ยะ”เฮจินยังไม่หายงงขี้ตาเลย ลืมตายังแทบจะไม่ขึ้นด้วยซ้ำ
“เที่ยงคืนแล้ว!! ที่บ้านคงเป็นห่วงเธอแย่แล้ว ฉันไปส่งที่บ้านให้มั้ย?ดึกดื่นอย่างนี้เดินทางคนเดียวมันอันตรายนะ”ลีทึกพูดเฮจินลุกขึ้นมา เซเล็กน้อย ลีทึกรีบคว้าแขนของเธอไว้
“คนที่บ้านเขาไม่ห่วงฉันหรอก ทำแต่งาน คงจะลืมไปด้วยซ้ำว่ายังมีลูกอีกคน”เฮจินพูดทั้งๆที่ยังสะลึมสะลืออยู่ ลีทึกพอจะเข้าใจแล้วว่า ทำไมเฮจินถึงทำตัวเอาแต่ใจ นั่นก็เพราะว่า ไม่มีใครใส่ใจเธอ เธอจึงต้องทำแบบนี้เพื่อเรียกร้องความสนใจ
“ฉันไปส่งเธอที่บ้านดีกว่า บ้านเธอยู่ไหนล่ะ?”ลีทึกถาม เฮจินบอกที่อยู่บ้านของเธอให้ฟัง
“งั้นก็ต้องไปขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานีตรงโน้น คงต้องเดินนะ”ลีทึกบอก เพราะรู้ว่าลูกคุณหนูอย่างนี้ คงไม่เคยลงเดินไกลหรอก

“เดิน!!เหรอ?ต้องเดินด้วยเหรอ? ไกลมั้ยอ่ะ!!”เฮจินถามอย่างกังวล เพราะตั้งแต่เกิดมา เธอยังไม่เคยเดินไกลเกิน30เมตรเลย
“เดินครึ่งกิโลก็ถึง”ลีทึกพูดอย่างสบายๆ แต่สำหรับเฮจิน เธอไม่สบายด้วยหรอก
“ตั้งครึ่งกิโล!! โอ้โหขาฉันบวมแน่”เฮจินบ่นกระปอดกระแปด
“เดินแค่นี้อย่ามาทำบ่นน่า นั่งแท็กซี่มันแพงนะ แล้วฉันก็ไม่มีเงินมากพอที่จะเลี้ยงแท็กซี่เธอด้วย แล้วเธอล่ะ!!”เฮจินควักกระเป๋าตังค์ออกมาดู เธอก็มีไม่พอนั่งแท็กซี่เหมือนกัน
“ฉันก็ไม่พอ...”เฮจินเปิดกระเป๋าให้ดู และก็ต้องจำยอมเดินเป็นระยะทางครึ่งกิโล
ลีทึกและเฮจินเดินไปตามทางฟุตบาทที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินแล้ว ร้านค้าต่างๆก็พากันปิดหมด แถวนี้ไม่ใช่แหล่งเที่ยวโต้รุ่ง จึงไม่ค่อยมีร้านที่เปิดโต้รุ่งอยู่ตามข้างทางเลย ส่วนใหญ่จะปิดกันไปหมดแล้ว และด้วยความที่เที่ยงคืนแล้ว เฮจินก็ง่วงมากด้วย เฮจินจึงเดินไปเตะเข้าที่ท่อน้ำสีแดงที่ตั้งอยู่ตามถนนเข้าอย่างแรง ดังแก๊ง!! เธอล้มลงไปกองกับพื้น
“โอ๊ย!!!”เฮจินร้องลั่น ลีทึกรีบเดินเข้าไปดูทันที
“เป็นอะไรมากหรือเปล่า?”ลีทึกจับที่ข้อเท้า แต่ข้อเท้าเธอไม่เป็นอะไรนี่
“ฉันเจ็บที่นิ้วเท้าต่างหาก ไม่ใช่ข้อเท้า”ว่าแล้วลีทึกก็ถอดรองเท้าของเฮจินออก แล้วก็ถอดถุงเท้าออกด้วย เท้าของเฮจินเล็บฉีก เลือดไหลซิบ
“เล็บฉีกหมดแล้ว!!!เธอเดินไหวหรือเปล่า?”เฮจินส่ายหน้าเธอเจ็บจริงๆ ลีทึกจึงนั่งยองๆหันหลังให้เธอ เฮจินมองอย่างงงๆ
“นายทำอะไรหน่ะ!!”เฮจินถาม ลีทึกหันมามองอย่างรำคาญ
“ก็ขี่หลังไงล่ะ!!ฉันจะพาไปส่งถึงบ้านเลยไง!!”ลีทึกพูด เฮจินไม่คิดว่า ลีทึกจะดีกับเธออย่างนี้ ทั้งๆที่เธอก็ขี้เอาแต่ใจซะขนาดนั้น
“จะดีเหรอ??”เฮจินถาม ลีทึกชักจะรำคาญจริงแล้ว
“นี่มันเที่ยงคืนแล้วนะ!!เธอจะเขยกไปจนถึงบ้านเหรอ? กว่าจะถึงก็พรุ่งนี้เช้าพอดี”เฮจินจึงจำต้องขี่หลังลีทึกไป ไม่เคยเจอใครใจดีกับเธออย่างนี้มาก่อน ลีทึกเป็นคนแรกเลยนะที่ทำอย่างนี้กับเธอ
“นายรู้มั้ย?นายเป็นคนแรกนะ!!ที่ดูแลฉันดีขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่น คงปล่อยให้ฉันนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวไปแล้ว...”เสียงค่อยๆอ่อนลง ลีทึกหันไปมอง อ้าว!!หลับซะแล้ว!!!เฮจินหลับคาหลังลีทึกโดยไม่รู้ตัว ลีทึกยิ้ม เฮจินถึงจะดูเหมือนว่า ขี้เอาแต่ใจ ร้ายกาจ แต่จริงๆแล้ว ก็ยังดูเหมือนเด็กอยู่ดี แต่คิดๆไปคิดๆมา
เฮจินหลับแบบนี้ เขาจะรู้มั้ยว่าเฮจินอยู่บ้านหลังไหนล่ะเนี้ยะ...
คงต้องเอาเฮจินไปไว้ที่บ้านเขาก่อนแล้วล่ะ....
ลีทึกคิดอย่างกลุ้มใจ
=========================================



เด๋วมาอัฟให้เรื่อยๆๆ